Juli 2020.
     6 weken zijn het nu.
     Ik mag niet meer kotsen. Ik kijk iedere dag naar mijn lichaam. Ik heb vandaag niet ontbeten.
     Ik ga niet meer naar steeds een andere Späti en dan alles achter elkaar tot ik sowieso misselijk genoeg ben om–. Ook niet meer in restauranttoiletten, niet meer thuis met de douche opengedraaid voor het geluid of in het geheim bij vrienden met de kraan aan.
     Het helpt.

2021.
     Boven de spiegel hangt een postkaart: Intuition ist immer noch eine gute Sache. Mijn lichaam repareert zichzelf. In mijn hoofd liggen de scherven. Het is oké, ik schrijf je nu.
     Dat durf ik.
     Dit ben ik.

Juli 2020.
     6 weken zijn het nu.
     Ik mag niet meer kotsen. Ik kijk iedere dag naar mijn lichaam. Ik heb vandaag niet ontbeten.
     Ik ga niet meer naar steeds een andere Späti en dan alles achter elkaar tot ik sowieso misselijk genoeg ben om–. Ook niet meer in restauranttoiletten, niet meer thuis met de douche opengedraaid voor het geluid of in het geheim bij vrienden met de kraan aan.
     Het helpt.

2021.
     Boven de spiegel hangt een postkaart: Intuition ist immer noch eine gute Sache. Mijn lichaam repareert zichzelf. In mijn hoofd liggen de scherven. Het is oké, ik schrijf je nu.
     Dat durf ik.
     Dit ben ik.