Voor het eerst sinds het stoppen met de pil migraine. Twee, drie dagen onder die verstikkende zwarte deken, veel slapen, wachten tot het mes zich uit mijn rechterslaap terugtrekt.
     En dan eindelijk het bloed.

Heeft u een kinderwens. Daar is opeens die vraag. Droog, als iets dat omvalt in een goed geïsoleerde ruimte.
     Het langwerpige apparaat dat hij even daarvoor met glijmiddel had ingebracht had op het echoschermpje een kralenkransje blootgelegd. Kleine zwarte pareltjes. Ja hoor, daar zijn ze.
     De gyn kijkt vanaf de andere kant van weer dat bureau in mijn richting, in zijn gezicht zoek ik naar iets van belangstelling, formuleer voor de zekerheid toch een antwoord.
     ‘Ik... op dit moment niet, maar—’
     ‘Nou als u het wilt dan moet u een hormoontraject in. En ik zou niet te lang wachten. Boven de 30 wordt het voor u heel moeilijk.’
     Hij voegt hier aan toe dat het uitblijven van regelmatige bloedingen kan leiden tot kanker. Bloedt een vrouw niet, dan blijft haar baarmoederslijmvlies zich verdikken. Het komt vroeg of laat tot foute celdelingen.  .  .