Phyll: Jouw politieke werk en ook je openheid over persoonlijke thema’s, zoals jouw racisme-ervaringen of je geestelijke en reproductieve gezondheid, geven mij en anderen dagelijks een beetje moed. Wie of wat geeft jou eigenlijk moed?
Kosovare: “Ik heb het geluk dat ik stuk voor stuk geweldige mensen om me heen heb. Mijn familie en vrienden geven me stabiliteit en ook moed. Ik kan op ze terugvallen, gesprekken met ze voeren, dingen aan de kaak stellen. Ik hoef niet altijd de goede dingen te zeggen. Vooral met vrienden is die mogelijkheid om je dingen hardop af te vragen en te onderzoeken heel belangrijk.
Als ik kijk naar wie mij online of op politiek vlak moed geeft is dat Sylvana Simons. De moed die die vrouw heeft getoond in de afgelopen jaren, met gevaar voor eigen leven – ik weet niet of bewondering het juiste woord is. Ik sta versteld van hoe zij zich beweegt in de samenleving.
Hoe rustig ze altijd is gebleven. Mensen noemen haar boos en dan denk ik: ten eerste, dat is ze niet, en ten tweede, zou jij niet boos zijn als het systeem continu tegen je gekeerd is? Boosheid is geen slechte emotie. Het is maar net wat je ermee doet. Sylvana weet het om te zetten naar zoveel kracht en doorzettingsvermogen.
Tijdens een lezing ze in Amsterdam gaf, vroeg ik haar: ‘Hoe blijf je zo kalm? Je krijgt zo veel rare vragen, ik zou zo getriggerd raken.’ Ze zei: ‘Dat kan ik me als Zwarte vrouw gewoon niet veroorloven, dan word ik meteen weggezet als angry Black woman. Ik kan niet anders dan mijn kalmte en rust bewaren. Dat is een hele kunst, maar ik moet wel.’ Als ik al last heb van tone policing, laat staan hoe heftig het moet zijn voor haar als Zwarte vrouw. Sylvana geeft mij enorme moed om door te gaan. Ook Arzu Aslan geeft mij ontzettend veel moed. Zij is een hele mooie, dappere en uitgesproken persoon.”
Phyll: Jouw politieke werk en ook je openheid over persoonlijke thema’s, zoals jouw racisme-ervaringen of je geestelijke en reproductieve gezondheid, geven mij en anderen dagelijks een beetje moed. Wie of wat geeft jou eigenlijk moed?
Kosovare: “Ik heb het geluk dat ik stuk voor stuk geweldige mensen om me heen heb. Mijn familie en vrienden geven me stabiliteit en ook moed. Ik kan op ze terugvallen, gesprekken met ze voeren, dingen aan de kaak stellen. Ik hoef niet altijd de goede dingen te zeggen. Vooral met vrienden is die mogelijkheid om je dingen hardop af te vragen en te onderzoeken heel belangrijk.
Als ik kijk naar wie mij online of op politiek vlak moed geeft is dat Sylvana Simons. De moed die die vrouw heeft getoond in de afgelopen jaren, met gevaar voor eigen leven – ik weet niet of bewondering het juiste woord is. Ik sta versteld van hoe zij zich beweegt in de samenleving.
Hoe rustig ze altijd is gebleven. Mensen noemen haar boos en dan denk ik: ten eerste, dat is ze niet, en ten tweede, zou jij niet boos zijn als het systeem continu tegen je gekeerd is? Boosheid is geen slechte emotie. Het is maar net wat je ermee doet. Sylvana weet het om te zetten naar zoveel kracht en doorzettingsvermogen.
Tijdens een lezing ze in Amsterdam gaf, vroeg ik haar: ‘Hoe blijf je zo kalm? Je krijgt zo veel rare vragen, ik zou zo getriggerd raken.’ Ze zei: ‘Dat kan ik me als Zwarte vrouw gewoon niet veroorloven, dan word ik meteen weggezet als angry Black woman. Ik kan niet anders dan mijn kalmte en rust bewaren. Dat is een hele kunst, maar ik moet wel.’ Als ik al last heb van tone policing, laat staan hoe heftig het moet zijn voor haar als Zwarte vrouw. Sylvana geeft mij enorme moed om door te gaan. Ook Arzu Aslan geeft mij ontzettend veel moed. Zij is een hele mooie, dappere en uitgesproken persoon.”