Phyll: Wanneer voelde je je voor het laatst moedig?
Kosovare: “De laatste keer dat ik me echt moedig voelde was toen er op Instagram hevige kritiek mijn kant op kwam. Dat speelde zich privé af, maar ik vind het belangrijk om me kwetsbaar op te stellen. We zijn mensen, maken fouten, worden allemaal wel een keer ergens op gewezen. Dus besloot ik om iedereen die mij volgt – of het nou vrienden zijn, familie, of anderen – te laten zien: dit is gebeurd, deze lessen heb ik eruit getrokken en dit is wat ik hoop dat jullie daaruit kunnen leren.”
“Ik heb gemerkt dat mensen dat heel fijn vinden. Ik heb bijvoorbeeld ooit een artikel over culturele toe-eigening in Kosovo geschreven en kreeg nadat het al was geplaatst een heel A4tje vol kritiekpunten van een andere editor. Ze wees me op alles wat in mijn artikel feitelijk fout was. Ook dat heb ik toen gedeeld. Het is oké om fouten te maken, maar het is niet makkelijk om fouten toe te geven. Het kost me heel veel moed – en toch lukt het me. Dat vind ik een mooie eigenschap.”
“Het is heel fijn dat ik anderen mee kan nemen in mijn unlearning-proces. Iedere dag leer je iets, iedere dag leer je iets af. Zo probeer ik in het leven te staan. Op alle vlakken.”
Phyll: Wanneer voelde je je voor het laatst moedig?
Kosovare: “De laatste keer dat ik me echt moedig voelde was toen er op Instagram hevige kritiek mijn kant op kwam. Dat speelde zich privé af, maar ik vind het belangrijk om me kwetsbaar op te stellen. We zijn mensen, maken fouten, worden allemaal wel een keer ergens op gewezen. Dus besloot ik om iedereen die mij volgt – of het nou vrienden zijn, familie, of anderen – te laten zien: dit is gebeurd, deze lessen heb ik eruit getrokken en dit is wat ik hoop dat jullie daaruit kunnen leren.”
“Het is heel fijn dat ik anderen mee kan nemen in mijn unlearning-proces. Iedere dag leer je iets, iedere dag leer je iets af. Zo probeer ik in het leven te staan. Op alle vlakken.”
“Ik heb gemerkt dat mensen dat heel fijn vinden. Ik heb bijvoorbeeld ooit een artikel over culturele toe-eigening in Kosovo geschreven en kreeg nadat het al was geplaatst een heel A4tje vol kritiekpunten van een andere editor. Ze wees me op alles wat in mijn artikel feitelijk fout was. Ook dat heb ik toen gedeeld. Het is oké om fouten te maken, maar het is niet makkelijk om fouten toe te geven. Het kost me heel veel moed – en toch lukt het me. Dat vind ik een mooie eigenschap.”