Renate Ariadne: “Mijn moeder heb ik het verteld in een sms’je. Ik kòn het haar niet persoonlijk vertellen. Dus heb ik alles opgeschreven, huilend. Toen ik dat berichtje uiteindelijk verstuurde, was ik over mijn emotie heen. Zij belde me in tranen. Meteen. Op dat moment kon ik háár troosten. Dat voelde toen heel normaal, maar ik ben er achtergekomen dat ik ook daarna met haar gevoelens bezig bleef.
Het feit dat alles tijdens de pandemie gebeurde maakte het extra ingewikkeld. Als ik in Nederland was moesten we op lange, koude wandelingen gaan, door de duinen, in de regen. En dan zei mijn moeder: ‘Ik moet toch nog met je praten over je verkrachting.’ Dat woord – dat kan ik zelf niet gebruiken.”
“Het voelt alsof iemand je wakker schudt, je herinnert aan wat er is gebeurd. Terwijl ik eigenlijk wat tijd nodig had om me weer even normaal te voelen, voor ik kon beginnen het te verwerken.”
“Het is voor mij veel makkelijker om mensen die ik net heb ontmoet dingen te vertellen of het er op het internet uit te gooien, dan dat het was om hulp te zoeken en te erkennen dat ik iets had doorgemaakt dat misschien wel extra aandacht nodig had. Dat ik me een beetje stuk voelde. Het maken van die huisartsafspraak was voor mij het moedigste moment tot nu toe.”
Renate Ariadne: “Mijn moeder heb ik het verteld in een sms’je. Ik kòn het haar niet persoonlijk vertellen. Dus heb ik alles opgeschreven, huilend. Toen ik dat berichtje uiteindelijk verstuurde, was ik over mijn emotie heen. Zij belde me in tranen. Meteen. Op dat moment kon ik háár troosten. Dat voelde toen heel normaal, maar ik ben er achtergekomen dat ik ook daarna met haar gevoelens bezig bleef.
Het feit dat alles tijdens de pandemie gebeurde maakte het extra ingewikkeld. Als ik in Nederland was moesten we op lange, koude wandelingen gaan, door de duinen, in de regen. En dan zei mijn moeder: ‘Ik moet toch nog met je praten over je verkrachting.’ Dat woord – dat kan ik zelf niet gebruiken.”
“Het voelt alsof iemand je wakker schudt, je herinnert aan wat er is gebeurd. Terwijl ik eigenlijk wat tijd nodig had om me weer even normaal te voelen, voor ik kon beginnen het te verwerken.”
“Het is voor mij veel makkelijker om mensen die ik net heb ontmoet dingen te vertellen of het er op het internet uit te gooien, dan dat het was om hulp te zoeken en te erkennen dat ik iets had doorgemaakt dat misschien wel extra aandacht nodig had. Dat ik me een beetje stuk voelde. Het maken van die huisartsafspraak was voor mij het moedigste moment tot nu toe.”